NADIA EL BARNOUSSI
Nadia is in 2021 afgestudeerd als fashion designer en maakte o.a. de kostuums voor de voorstelling. In haar ontwerpen maakt ze gebruik van technieken die van generatie op generatie worden doorgegeven en stoffen die een relatie hebben tot het Afrikaanse continent en de diaspora. Haar werk spiegelt haar persoonlijkheid; eigen, uniek, zacht, met oog voor detail, warm, liefdevol en stoer. Ze is druk, ze is gewild en voor het interview van start gaat, kijkt ze ons verwachtingsvol aan.
Wat wilde je vroeger worden?
Ik wist eigenlijk van het begin af aan dat ik de mode in wilde. Ja, dat komt ook een beetje doordat mijn moeder altijd achter de naaimachine zat en dingen repareerde. Dus dat was een bekend beeld voor mij. En… ze lacht een beetje beschaamd. Toen ik op de basisschool zat had je op MTV een programma dat geloof ik The Hills heette en waar allemaal meiden in de mode zaten. Daarvan dacht ik echt wauw, dat wil ik ook doen. Dus dat wist ik al vrij vroeg.
Had je naast die serie ook nog andere voorbeelden in deze richting?
Niet echt. Er waren op dat moment niet echt grote Nederlandse namen in die wereld die heel bekend waren. Maar mijn drive was ontzettend groot dus ben ik zelf op onderzoek gegaan. En als je voor jezelf zo’n keuze maakt dan vind je je voorbeelden vanzelf. Ik was, en ben nog steeds, groot fan van Alexander McQueen. Hij is helaas al een tijdje overleden maar als ik die collecties voorbij zie komen dan vind ik ze nog steeds zo tof. Zijn werk is eigen en heeft iets geks, terwijl het nog steeds heel draagbaar is. En ook nu hij al een tijdje overleden is, heeft het merk die stijl wel doorgezet. Dat vind ik heel tof om te zien.
Weet je nog wat het eerste was dat je maakte?
De eerste keer dat ik iets maakte op een paspop was op het mbo en ik geloof dat dat een bloemenjurkje was. Ze kijkt in erkenning van de parallel, glimlachend naar de bloemenjurk die ze nu aan heeft. Een jurk met lange, wijde mouwen. Ik heb hem nog steeds in mijn kast hangen.
In het kader van mode en kleding, we hadden het net van tevoren al even over jouw eerste hijab, hoe zag die er uit?
Ja, ik schaam me daar echt een beetje voor… Lacht hardop. Maar toen was het de mode om onder je hoofddoek een kapje te dragen. Chiffon was de standaard stof die je droeg maar dat glijdt enorm, dus daar droeg je dan een wit kapje onder tot ongeveer hier (ze gebaart naar haar voorhoofd). Ik geloof dat die van mij paars was, maar dat weet ik niet meer zeker. Paars met een klein textuurtje. Ik dacht toen dat ik echt de shit was maar als ik daar nu naar terugkijk… Ze lacht weer hardop terwijl ze haar hoofd schudt.
Wat betekent het dragen van een hijab nu voor jou?
Ik ben er echt trots op! Ik zou hem voor geen goud meer afdoen. Dat heeft even geduurd. Ik droeg hem voor het eerst toen ik naar de middelbare school ging, dat vond ik echt heel spannend. Het is al best wel een overgang maar ik ging toen ook nog een hijab dragen. Ik was best wel bang wat mijn omgeving ervan zou zeggen. Maar nu kan ik hem echt niet meer wegdenken. Het is een uiting van mijn geloof en het straalt voor mij ook echt kracht uit. Het is een stukje identiteit, iets dat in de wereld van nu niet vanzelfsprekend is. Ik doe dit echt voor mezelf en merk ook dat het mij niet interesseert wat een ander daar dan over zou zeggen. Als iemand iets van mijn kledingstijl of mijn lichaam zou zeggen zou ik daar eerder van schrikken en geëmotioneerd van zijn, dan wanneer iemand iets over mijn hijab zegt. Mijn hijab is echt mijn zekerheid. Ik weet wie ik ben en waarom ik hem draag.
Als je nadenkt over de toekomst… Waar droom jij dan nog van?
Als ik ooit publiek zou kunnen uitnodigen voor een modeshow in het dorp waar mijn ouders zijn geboren, dan zou ik dat echt heel vet vinden! Ze zijn geboren in Ijarmaouas, een klein dorpje in het noorden van Marokko. In die omgeving een show doen, dat zou echt een droom zijn die uitkomt. Er hoeven dan niet eens bekende mensen bij te zijn- ja, dat zou natuurlijk ook heel gaaf zijn-, maar dat is niet waar ik het voor zou doen.
Mijn familie moet er sowieso bij zijn en de mensen die mijn kleding dragen… En wat de mensen uit het dorp betreft, dat hoef je niet eens te vragen. Ik denk dat die allemaal wel komen. Of ze nou uitgenodigd zijn of niet. Als je alleen al met de auto door het dorp heen rijdt komen ze van alle kanten aangesneld om te kijken wie het is, dus ik denk dat als er een show zou zijn, je dat niet eens hoeft aan te kondigen. Ze zijn er al.
Hoe zou jij de kleding die je maakt omschrijven?
Ik maak bedekkende kleding en streetwear… Ja, ik zit in de bedekkende streetwear, om het maar zo te zeggen.
Wanneer heb je het gevoel dat je een dergelijke show zou kunnen doen?
Als ik een beetje naamsbekendheid heb gekregen denk ik. Het is goed om in ieder geval te zorgen dat mensen weten dat het merk bestaat. Toch? Naamsbekendheid hoort er gewoon bij in de modewereld. Misschien is het wel het moment dat ik een winkel heb. Dat ik dan zou zeggen, oké, ik ben klaar voor een volgende stap!