HOUDA LOUKILI
Hasse: Ik heb zelf altijd een fascinatie gehad voor vechtsporten, en dan vooral voor vrouwen in de vechtsport. Als tiener was ik onder de indruk van Ronda Rousey, een vrouw die fysiek zo in hun kracht staan. Dat wordt tegenwoordig steeds normaler en meer gerespecteerd, maar toen ik zelf judode was dit nog niet zo. Geen wonder dat ik ontzettend onder de indruk was Houda Loukili., de voormalig Nederlands Bokskampioene.
Weet je nog wat je vroeger wilde worden?
‘Ik wilde net als Bruce Lee worden. Mijn broer was helemaal fan van hem en keek al zijn films. Je had die slangenserie en ik keek altijd stiekem met mijn broer mee. Ik was toen denk ik 8 of 9 en die drang is eigenlijk nooit meer weggegaan. Ik ging onderzoeken hoe ik net zo sterk kon worden als Bruce Lee. Na het zwemmen ben ik gaan judoën. Daarna ben ik op karate gegaan en daarna kwam het kickboksen. Toen wist ik dat ik sterk was’.
Had je naast Bruce Lee andere rolmodellen?
‘Ja, Mohammed Ali natuurlijk en mijn moeder. Mohammed Ali en Bruce Lee waren gewoon allebei heel inspirerende mensen. Hun manier van denken, de quotes die ik als kind van hun las, die waren echt heel inspirerend. En Oprah vond ik trouwens ook wel echt een inspirerende persoon. De manier waarop zij op een podium stond, dat wilde ik ook. Maar Bruce Lee is toch wel de persoon die ik het vaakst noem als ik ergens kom spreken.’
En als je je die vraag nu gesteld zou krijgen, wie is dan nu je rolmodel?
‘Je bent sowieso je eigen rolmodel vind ik. Maar eigenlijk inspireert iedereen met wie ik omga mij op zijn of haar manier. Dus ik heb er eigenlijk gewoon heel veel. Mijn kinderen inspireren mij, mijn ouders, mijn omgeving… Dus ik haal inspiratie overal vandaan. Ik liep van de week ook in een bos waar de bladeren begonnen te vallen en dat gaf mij een heel sterk gevoel van, ‘let it go’, loslaten en doorgaan. Dus inspiratie komt overal vandaan. Ik sta overal voor open.’
Weet je nog hoe je eerste hijab eruit zag?
‘Ik was, uit mijn hoofd, 14 toen ik mijn eerste hijab ging dragen. Als ik terugkijk naar die foto’s dan zie ik de verschillende vormen en kleuren die ik droeg. Ik geloof dat de eerste groen was maar ik heb ook roze gedragen en veel wit. Dat is denk ik de enige kleur die ik nu eigenlijk niet meer draag. En ik had voor iedere outfit echt een andere hoofddoek. Dat is nu niet meer zo, de verschillende kleuren wel maar ik hoef niet meer voor iedere outfit een andere hoofddoek om die dan kleurt bij de outfit. Ik combineer nu ook andere kleuren met elkaar in plaats van in dezelfde kleursoort te blijven.’
Hoe werd er gereageerd toen je als bokser een hijab ging dragen?
‘Iedereen was verrast. Dus de reacties waren wel gemengd. Voor mij was dit een heel lang proces waar ik maanden heel goed over na heb gedacht en waar ik echt heel erg achter stond. Maar verder wist nog niemand dat. Dus omdat ik er zo lang over had nagedacht en echt een daadkrachtige keuze had gemaakt, voelde ik wel aan dat het goed zat. Ondanks dat je soms ook wel eens wenst dat de reacties iets anders waren geweest. Maar ik voelde ook dat, met het lange proces van nadenken dat ik al achter de rug had, ik mijn omgeving ook de tijd moest geven om het een plek te geven.’
Als je nu woorden moet geven aan wat een hijab voor jou betekent welke zijn dat dan?
‘De hijab maakte echt mijn reis compleet. Ik geloofde wel ergens in maar wat dat dan precies was...
Dus mijn zoeken kwam samen, mijn reis leidde echt naar het dragen van mijn hoofddoek. Ik snapte het toen echt en wilde ook graag uitdragen dat ik het begreep. En dat dit belangrijk voor mij was. Ik voelde mij compleet.
En nog steeds. Dit is echt een belangrijk deel van wie ik ben en van hoe ik mij presenteer aan de wereld. Zowel in mijn persoonlijke leven als in mijn werk.’
Het klinkt heel erg alsof je heel goed op je plek bent waar je nu bent. Heb je nog een droom voor de toekomst?
‘Ik vind dat echt wel een lastige vraag omdat ik de laatste paar maanden echt de dromen heb behaald die ik ooit wilde behalen. Eigenlijk leef ik mijn droom op dit moment en alles dat daar dan extra bij komt is prachtig. Maar misschien zou ik dan toch mijn rolmodel Oprah Winfrey nog graag willen ontmoeten. Zij is helaas de enige van mijn rolmodellen die nog leeft. Ik zou met haar op het podium willen staan. Als gelijke. Echt samen.
Ik hou van voor grote groepen spreken over mijn liefde voor sport. Dat sport niet het einddoel is maar een middel en wat het allemaal voor je kan doen. Dat is eigenlijk ook wel een droom, om die boodschap over de hele wereld nog verder uit te dragen.’
Zou je de volgende Oprah Winfrey willen zijn?
‘Nou ja, dat ben ik denk ik eigenlijk al. Of althans, ik vind dat ik dat al ben. Schaterlacht. Nee, ik hoef niet perse een tv-programma te hebben. Ik sta nu al in Nederland en internationaal op het podium voor grote groepen mensen. Ik ben gewoon Houda, ik geniet hiervan en ik kan mijn enthousiasme en mijn passie overbrengen op anderen. Op zo’n moment leer je echt van elkaar, mijn publiek en ik. Ik hoef niet iemand anders te zijn. Ik ben ontzettend blij met wie ik ben en wat ik doe.
Lacht weer hardop. Uiteindelijk ben ik zowel Bruce Lee als Oprah Winfrey geworden; ik ben mijn twee rolmodellen in een. Maar zonder grappen. Ik heb als kind gewoon dingen van hun gezien die mij inspireerden en die ik vet vond maar ik had nooit gedacht dat ik ze ook zou doen.
Vooral van Oprah. Het is gewoon zo gebeurd maar is nooit mijn einddoel geweest. Ik heb van betekenis willen zijn en zocht naar een manier om wat zij deed naar een ander level te brengen. Dat lukte niet altijd maar ik denk dat ik mijn eigen manier heb gevonden en dat ik nu volledig in mijn kracht sta. Dat ik hierin mijn beste zelf kan laten zien.’